Petrified Forest

Het Petrified Forest National Park ligt in het oosten van de staat Arizona en heeft als voornaamste trekpleister de versteende bomen die er liggen. In 1906 werd het park uitgeroepen tot National Monument en in 1932 werd het park uitgebreid met het gebied dat bekend staat als Painted Desert. In 1962 werd de status National Monument omgezet in National Park.

Het Petrified Forest National Park beslaat een oppervlakte van 378 vierkante kilometer. Er zijn in het park zes afzonderlijke forests waar grote, boomstamvormige blokken jaspis en agaat op de grond liggen. Deze zijn omgeven door kleinere brokstukken en fragmenten. De verstening van het hout is een proces dat in geologisch jargon wordt omschreven als petrificatie. Alles dat met vorming van gesteente te maken heeft wordt petrogenese genoemd.

Het gebied heeft droge hoogvlaktes, zandwoestijnen, rotsformaties en afgeknotte rotsmassieven. Vroeger was dit gebied laagvlakte met moerassen met er doorheen lopende rivieren.

In het zuidelijke deel van het park groeiden op pijnbomen lijkende bomen, tussen een verscheidenheid aan reuzenvarens, cycaden en andere oervegetatie en fauna waarvan het bestaan werd aangetoond aan de hand van fossielen.

De hoge bomen zijn omgevallen en door de rivieren naar de laagvlakte gespoeld. Hier werden ze bedolven onder slib, modder en zand met vulkanische as. Deze as was rijk aan kiezelaarde.

Door deze lagen werd zuurstof belemmerd nog bij de boomstammen te komen waardoor een normale ontbinding niet meer mogelijk was. In het minste geval werd het ontbindingsproces zwaar vertraagd. Langzaam maar zeker werd het hout doordrenkt met kiezelhoudend grondwater zodat de oorspronkelijke houtvezels heel geleidelijk door kiezeldeposito's werden vervangen. De kiezeldeposito's verhardden en het verstenen van de boomstammen was hiermee een feit. Dit proces zou zich tweehonderd miljoen jaar geleden af hebben moeten spelen.

Hierna is het gebied langzaam gaan dalen tot onder de zeespiegel. Hierdoor nam de zee het gebied onder handen en via het sedimentatieproces werd het gebied met een nieuwe laag bedekt. Weer wat later werd de bodem omhooggewerkt, de hierbij optredende spanningen in de bodem zijn verantwoordelijk voor de breuken in de boomstammen.

In de meer recente tijd werden de sedimentaire lagen door wind en water verwijderd. Daardoor bleven de versteende boomstammen en fossielen achter op het land. Momenteel zijn de bovengenoemde krachten nog steeds aan het werk en zorgen voor veranderingen aan de nu blootliggende boomstammen, echter dit proces zorgt er ook voor dat telkens weer nieuwe boomstammen tevoorschijn komen.